 |
| Niveau 7 van de Erawan watervallen |
Mag ik even een lofzang houden over Kanchanaburi? Wat een heerlijke plek om te vertoeven. We zagen er niet alleen fantastische dingen, we smulden er ook van de heerlijkste curry's, we beklommen bergen en doken in watervallen, we zagen olifanten, we namen treinen over gammele bruggetjes en ons geschiedenisvaatje werd nog meer gevuld en dit te midden van de jungle - die muggen namen we er met plezier bij.
 |
| Wandelen over de river Kwai |
Wie de film 'The Brigde on the river Kwai' ooit heeft gezien, kent Kanchanaburi vast wel. De brug waarover deze film gaat, ligt hier. Het is trouwens niet enkel een brug, het is een spoorweg. Een spoorweg die Thailand met Myanmar verbond, aangelegd in 1942, op bevel van Japan waarbij 100 000 mensen zijn omgekomen, vooral arbeiders, maar ook veel krijgsgevangen, door de verschrikkelijke werkomstandigheden. Het wordt dan ook niet voor niets de 'Death Railway' genoemd.
 |
| Rijdend over de Tham Krasae brug |
De spoorweg is nog steeds in gebruik. Er gaan nog dagelijks drie treinen tot aan het eindpunt Nam Tok en de rit ernaartoe is prachtig. Om de geschiedenis te leren kennen en hun verhalen te herinneren, namen we deze trein. Je rijdt er langs dorpjes, velden, jungle en een heel spannend stuk (en adembenemend mooi) is wanneer de trein al piepend en schurend op de remmen gaat staan om dan heel traag de gammele houten Tham Krasae-brug over te sjokken - wellicht is die niet zo gammel, maar zo ziet die constructie er wel uit als je er boven hangt.
Het is ook niet enkel een toeristentrein, de lokale jeugd neemt deze ook om naar school te gaan. Alsof je op de trein van Brugge naar Oostende zit om 16u30. En ja, ook hier eten ze allemaal een ongezonde snack na school, zitten sommigen te lachen en te gieren en anderen liever alleen naar hun muziek te luisteren. En als ze van de trein stappen, staat ma of pa hen op te wachten met de brommer of tuktuk.
 |
| Bridge on the river Kwai |
De bridge on the river Kwai zelf is trouwens een spoorwegbrug, met sporen dus en eigenlijk niet echt voor voetgangers, maar hier krijg je geen boete als je aan spoorlopen doet. Onze opvoeding swingt hier de pan uit, want wij deden het ook: ongegeneerd spoorlopen. En hoewel wij dit altijd en overal zouden afkeuren, kon het hier best. Nauwelijks treinen, de trein rijdt stapvoets over de brug en op de brug zijn plaatsen voorzien waar je kan gaan staan als de trein passeert. En om oma gerust te stellen: we deden het niet wanneer er een trein passeerde.
 |
| Niveau 2 van de Erawan watervallen |
En als tonnen geschiedenis niet genoeg zijn om naar Kanchanaburi te komen, dan heb je nog watervallen, bergen, jungle en natuurparken. Allemaal samen bij het Erawan Nationaal Park. In het park heb je dus ook de Erawan-watervallen. Watervallen in 7 verdiepingen. De zevende verdieping is de hoogste en moeilijkst bereikbare. Maar je kiest dus zelf hoe ver je wil of kan geraken. Hoe mooi en verschillend was elk niveau! En op elk niveau kon je ook telkens zwemmen. Dus ook al waren we doorweekt door de vochtigheid en het klimmen via steile trappen en paadjes, na een duik in het frisse water, even onder de waterval door zwemmend, was je het klamme zweet en de hitte snel vergeten. En dan weer nieuwsgierig naar de volgende. En nog een volgende. En nog ééntje. En ook de kindjes hadden er zin in en waren ervan overtuigd dat de zevende de mooiste zou zijn en gelijk hadden ze. Plots zaten we aan de top van de waterval, aan niveau 7 en werd al ons klimwerk beloond, met inderdaad de mooiste waterval van allemaal. En toen begon het ook nog te regenen. Zwemmen op de top van een berg, in een jungle, onder een waterval, in de regen, met bijtende vissen. Veel beter wordt het niet. We zouden het morgen zo opnieuw doen.
 |
| Olifanten spotten |
En als natuur en geschiedenis je nog niet kunnen overtuigen, laat een goed doel dat dan wel doen. De Somboon Legacy foundation. Deze organisatie vangt olifanten op uit de hout- en toeristenindustrie die niet meer in het wild kunnen overleven. Momenteel hebben ze twee senior olifanten (70+): Malee en Kammoon, die vrij rondlopen in het park. En je mag de olifanten dus ook niet aanraken. We beleefden er een ongelooflijke dag. Het is opgericht door Nederlanders, dus de uitleg was in het Nederlands, wat natuurlijk voor de kindjes ontzettend leerrijk was. En het was ook alleen maar wij, dus Sanna en Eli konden duizend vragen stellen - de één al relevanter dan de andere (heb jij een liefje?).
 |
| Eten koken voor de olifanten |
Maar wat ze leerden, was dat olifanten in het wild thuishoren en geen huisdieren zijn die zomaar door iedereen geaaid kunnen worden (enkel door hun mahouts, verzorgers), we kwamen bovendien tal van weetjes te weten over deze giganten en het grappigste was wel dat je van olifanten-kaka papier kan maken en dat we dit dus ook gedaan hebben - na wat ieh's en bah's. We mochten ook achteraan mee in een tractor (hoe cool was dat?!) om bananenplanten te gaan omkappen (Michel liet zich volledig gaan met die machete) en de kindjes maar sleuren met die bananenbomen op hun schouders - ik heb hen nog nooit zo goed zien samenwerken of zoiets zwaars zien optillen (kan tellen qua teambuilding). En dan allemaal terug in die tractor, bovenop die bananenbomen, nog cooler. We mochten ook het eten koken voor de olifanten (op een echt vuur), we kregen een rondleiding in het museum (met quiz), we maakten dus olifanten-kaka-papier (en dat hebben we mee), we maakten hangertjes, we zagen de olifanten eten en een bad nemen in de rivier (in de meest prachtige omgeving) en en en ... nog zoveel meer indrukken en ervaringen. Wat een absolute topdag!
Neem gerust eens een kijkje op hun Facebookpagina: Somboon Legacy Foundation. Je ziet er trouwens Sanna en Eli sleuren met bananenbomen.
 |
| Olifanten-kaka-papier |
We verlieten Kanchanaburi - wat al bijna als een tweede thuis aanvoelde - met een beetje pijn in het hart. Terug naar Bangkok om vandaar naar Cambodja te vliegen. Maar wat een goede herinneringen hadden we daar niet aan?
 |
| Malee & Kammoon |