 |
| Zonsondergang op een slowboat op de Mekong |
De busritten tegenwoordig zijn wel
to remember. We reden van Luang Namtha in het westen van Laos naar Luang Prabang. Yves, Michel zijn neef, had ons gezegd om in Laos niet met een minivan te reizen en in een bus zoveel mogelijk vooraan te zitten omdat de wegen zo slecht zijn. Vooraan in de bus voel je de schokken minder. We hadden de bus via ons hotel geregeld en wat kregen we: een minivan en plaatsen helemaal achteraan het busje, in het midden dan nog. Voeg daar nog een barslechte weg aan toe, het feit dat je over de hoogste top van Laos moet en een opeenvolging van haarspeldbochten en heel de achterste helft van die minibus lag in zwijm. Behalve Eli, die lag te maffen. Michel, die was gedrogeerd van anderhalve anti-reisziekte-pil (net een half pilletje teveel), de persoon schuin links voor me en die nog schuiner links voor me zaten te kotsen in een plastic zakje, Sanna'tje lag met het koud zweet op mijn schoot, het kind op de bank voor ons had geplast onder de zetel en ik probeerde met mijn beste meditatie-technieken mijn maaginhoud binnen te houden (adem in, adem uit).
 |
| Pure ellende |
Maar dan bereik je toch
against all odds de Mekong-vallei en verandert die helse rit in één van de mooiste ooit. Die Mekong-rivier: zoveel geschiedenis, zoveel belang én de mooiste zonsondergangen ooit.
 |
Ijskoud!
|
 |
Zonsondergang op de Mekong.
|
 |
Slowboat
|
 |
| Mooiste zonsondergang ooit. |
 |
| Zonsondergang en masse op Mount Phousi. |
 |
| Lang smal gammel bruggetje waar we weer eens over wilden. |
Dag 27 - dag 31 (don 30/01 - zon 01/02): waterpret in Vang Vieng
Nog een busritje om te herinneren. Dit keer zouden ze ons niet liggen hebben, dachten we. Dus we besloten ons goed te informeren en een vip-bus te nemen naar onze volgende bestemming. Oeps, die reed niet meer. Next best thing dan maar. Iets tussen een minibus en een grote bus. Goed begonnen is half gewonnen, moeten ze gedacht hebben, want ze deelden deze keer al kotszakjes uit bij vertrek. Dat beloofde niet veel goeds. Ze plooiden ook de kleine middengang -stoeltjes uit zonder nummer waardoor er plots nog mensen naast Sanna en Eli gingen zitten. Dat zouden onze kindjes zeker niet zien zitten, dus ging ik maar op dat gammel stoeltje zitten, met een halve rugleuning. Om het nog mooier te maken, reed er nog een extra passagier mee zonder stoel en die kerel besloot om half op mijn stoeltje te komen leunen. Oh joy! En het kon helemaal niet meer op, toen mijn stoelgenoot besloot zijn maaginhoud te ledigen in een plastic zakje en dat dan vakkundig gewoon buiten te gooien. De man in de stoel voor ons had zich gewoon al preventief helemaal ingepakt (met kap en al) in een regenjas. Kwestie van geen portie in zijn nek te krijgen. De lieve man bood mijn stoelgenoot ook beleefd een mondmaskertje aan. Maar eind goed al goed, we arriveerden zonder maaginhoud van wie dan ook over ons heen heelhuids in Vang Vieng.
 |
| Me and my friends |
 |
| Wel weer een prachtige rit door een betoverend landschap. |
Over dat naar buiten gooien van dat plastic zakje... Er ligt hier jammer genoeg heel veel afval langs de kant van de weg. Onze vrienden de proper-strand-lopers zouden hier voor een onbegonnen taak staan. Onze gids legde uit dat vroeger hier alles verpakt zat in bananenbladeren en dat je dat wel gewoon kon weggooien. Die gewoonte zit er nog steeds in. Jammer genoeg is alles nu verpakt in plastic. Het vuilnis wordt hier wel gesorteerd. Op het moment dat het wordt opgehaald, zie je de vuilnisophalers alles sorteren. Wat een werk. Chapeau!
Maar Vang Vieng dus, vroeger een rave-oord, tot het de spuigaten uit liep en er paar doden vielen van teveel drugs en nachtelijk zwemmen. De politie greep in, in 2012 en legde de boel aan banden. Nu kan je er nog steeds feesten, maar het is ook geschikt voor families. De natuur is er prachtig en je kan er allerlei activiteiten doen zoals kajakken, klimmen, ballonvaren, ziplining, tubing, ... Wij kozen voor kajakken. We staken de kindjes in de kajak bij een ervaren gids en Michel en ik gingen ook samen in een kajak. Heerlijk! En wat deed Sanna dat al goed! En in zo een adembenemende omgeving.
 |
| Kajakken in Vang Vieng |
 |
| Onze gids met Sanna en Eli |
 |
| Vang Vieng: ballonvaart vooral populair bij zonsondergang (en terecht). |
 |
| Zonsondergang vanop ons balkon. |
Wat ons ook opviel in Vang Vieng waren dozen en dozen mondmaskers en dat brengt ons naadloos bij het Corona-virus. We moeten het er toch eens over hebben. In Laos horen we er nauwelijks iets over. Niet dat we Laotiaans praten natuurlijk. In Vang Vieng zag ik één klein papiertje met de melding dat als je bepaalde symptomen vertoonde en je de laatste twee weken in Wuhan was geweest, je je bij de dokter of verpleegster moest aanmelden. Voorlopig zijn er ook nog geen meldingen van het virus in dit land, maar dit wijt ik eerder aan de gebrekkige gezondheidszorg en het wellicht niet detecteren dan aan iets anders. Want er zijn wel heel veel Chinese toeristen in Laos. Heel ons minibusje van Luang Prabang naar Vang Vieng zat vol met Chinese toeristen. De Chinese invloed in Laos is trouwens ook enorm. Overal zijn grote werken (spoorwegaanleg, dammen) aan de gang en die zijn allemaal in handen van Chinese firma's. We hebben mondmaskers gekocht voor het geval we ze ergens zouden moeten gebruiken zoals op de luchthaven of zo, maar voorlopig hebben we ze nog niet gebruikt en lijken dat ook nog niet van plan. Wij zijn voorzichtig, maar panikeren helemaal niet.
 |
| Teusje drinken. |
 |
| Monniken spotten. Of een 'Monique' zoals Eli ze noemt. |
 |
| Lampion laten opgaan in Vang Vieng. |
Dag 31 - dag 33 (zon 01/02 - di 03/02): Vientiane
Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het centrum is een scheet groot, met alle respect. Gezellig, dat wel. Vol ontzettend leuke en lekkere eetgelegenheden. Maar veel is er eigenlijk niet te zien. Ofwel hebben wij het gemist. Twee dagen vonden wij dus ruim voldoende.
 |
| Frangipane, symbool van Laos. Zie je hier overal op straat. |
 |
| Plek aan de Mekong om de zonsondergang te bekijken. Aan de overkant ligt Thailand. |
 |
| Kabeltje iemand? |
Aangezien wij nog steeds de lotto niet gewonnen hebben, maar wel drie maanden op reis zijn, reizen wij dus met een budget. Meestal lukt dat hier wonderwel, maar soms valt dat al eens tegen. Zoals ons hotel dus de eerste nacht in Vientiane. Een oud communistisch gebouw uit de jaren 70 dat zijn make-over duidelijk had gemist. Na een afkeuring van de eerste kamer, kon de tweede kamer er op het eerste zicht wel mee door. Veel zin in discussie heeft een mens ook al niet na een zoveelste busrit en een redelijk drukkende hitte. Na een uur in de kamer werd iedereen zowat depressief en al helemaal toen bleek dat er enkel koud water was en de kinderen daardoor heel het hotel bij elkaar schreeuwden, er te weinig stopcontacten waren, het ontbijt maar tot 8u30 duurde, de verf van de muren bladerde, de gordijnen vies waren en de bedden veel te hard. Michel, helemaal gekraakt met rugpijn, had het helemaal gehad en maakte mij midden in de nacht wakker om te zeggen dat we 's morgens vertrokken naar een beter hotel met zwembad en dat hij trakteerde.
 |
| Ons communistisch hotel. |
Beste beslissing ooit! Onze laatste volledige dag in Laos was een luilekkerdagje aan het zwembad. De kindjes speelden er memory en domino met Italiaanse kindjes, we zwommen samen in het heerlijk koele water, we wisselden reistips uit met een Zwitser en aten frietjes.
 |
Waterpret
|
 |
| Tempel in Vientiane |
Volgende stop: Hanoi in Vietnam. Maar Laos, wat een land. We komen sowieso terug. Terug naar Namha National Park voor een trektocht door de jungle. Terug naar Luang Prabang met een groter budget en dan slapen we in een prachtig boutique hotel en relaxen we daar minimum een week, eten we er elke dag in Popolo of L'Eléphant en kopen we er een valies aan spullen. Terug naar Vang Vieng om nog eens te kajakken en voor een ballonvaart en om die grot te bezoeken die al dicht was toen we er arriveerden na een lange wandeling. Gelukkig kunnen we nog dromen.
 |
| Memories made |
